فوتبالی که دوستش داریم؛ رقابت تا آخرین نفس

به گزارش ایسنا، فوتبال ایران به ایستگاه پایانی خود رسیده و تکلیف یک فصل پر افت و خیز و پر هیجان روز پنج‌شنبه مشخص خواهد شد و جام طلایی بر فراز دستان بازیکنان یکی از دو تیم پرسپولیس و سپاهان قرار می‌گیرد و تکلیف دومین تیم سقوط کننده به لیگ دسته یک هم میان تیم‌های مس کرمان و صنعت نفت آبادان مشخص خواهد شد.

فوتبال ایران مدت‌هاست که شاهد این هیجان در هفته‌های پایانی لیگ برتر نبوده است. در چند فصل گذشته تیم‌های استقلال و پرسپولیس با اقتدار زیادی توانستند جام قهرمانی را بالای سر ببرند و حالا بعد از آخرین قهرمانی استقلال خوزستان که به طور همزمان با پرسپولیس در کورس قهرمانی بود، این بار هم سپاهان و پرسپولیس چنین هیجانی را به اهالی فوتبال ایران داده‌اند.

فرقی نمی‌کند که طرفدار کدام تیم لیگ برتری باشید تا از نهایت هیجان در هفته پایانی لیگ برتر لذت ببرید؛ زمانی که تیم‌ها روی جدول رده‌بندی لیگ برتر با هر گلی جابجا می‌شوند و روبان‌های قهرمانی از رنگی به رنگ دیگر تغییر می‌کنند.

حضور مربیان خارجی مانند مورایس، ساپینتو و خمس و مربیان داخلی توانمندی مانند گل‌محمدی، قلعه‌نویی (که از چند ماه قبل به تیم ملی رفت)، ربیعی و رحمتی بار فنی لیگ برتر را فراتر از تمام فصول گذشته برد.

شاید جدول رده‌بندی لیگ برتر نشان ندهد که چقدر بازی‌های این فصل جذاب و تماشاگرپسند بوده اما مرور بازی‌های انجام شده و دوئل‌های بزرگ فصل میان مدعیان قهرمانی و تیم‌های نیمه اول جدول نشان از کیفیت بالای این بازی‌ها و اجرای تاکتیک‌های به روز توسط مربیان نسبتا جوان فوتبال ایران داشت.

کاهش میانگین سنی مربیان لیگ برتری و استفاده از مربیان خارجی در کنار مربیان داخلی و بازگشت گروهی از لژیونرها به ایران، یکی از عواملی است که تا این هفته لیگ برتر ایران را جذاب نگه داشته و حداقل از این نظر جلوتر از لیگ‌های معتبر اروپاست.

یکی از شاخصه‌های منفی هر مسابقات باشگاهی می‌تواند تک قطبی بودن رقابت‌ها باشد که همیشه این ایراد به بوندسلیگای آلمان یا در مقطعی به سری آ ایتالیا وارد بود و برای ببینندگان و حتی طرفداران بایرن یا دورتموند تماشای این لیگ جذابیت نداشت و امسال که این دو تیم رقابت نزدیک‌تری با هم دارند، بازی‌ها با هیجان بیشتری دنبال می‌شود.

وضعیت در لالیگا، سری آ و حتی در لیگ برتر انگلیس هم به سمت و سوی تک قطبی شدن رفته و سیتی باز هم گوی سبقت را از دیگر رقبا مانند آرسنال ربوده است. لیگ یک فرانسه هم نیازی به گفتن ندارد که پاری سن ژرمن این بازی‌ها را از هیجان انداخته است. در هلند و پرتغال هم تیم‌های فاینورد و بنفیکا عملا قهرمانی خود را با فاصله گرفتن از رقبای خود تا حدود زیادی قطعی کرده‌اند.

اگر چه همیشه ایرادهای زیادی از نظر سخت افزاری و نرم افزاری به لیگ برتر ایران وارد است اما در همین فصل جاری استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تیم‌هایی مانند تراکتور، گل‌گهر، مس رفسنجان و آلومینیوم سطح فنی بسیار خوبی را در بالای جدول نشان دادند و حتی در مقاطعی شاهد درخشش تیم‌های پایین جدولی و امتیاز گرفتن از تیم‌های مدعی بودیم که نهایتا منجر به رقم خوردن یک لیگ جذاب شده است.

از سوی دیگر نمی‌توان چشم را روی اشتباهات داوری فصل جاری بست؛ به خصوص که این روزها تکنولوژی کمک‌داور ویدیویی در سراسر لیگ‌های دنیا به کمک بزرگی برای داورها و کاهش اشتباهات تبدیل شده و نبود چنین سخت افزاری در ایران خیلی از هواداران و تیم‌ها را اذیت می‌کند.

اگر نبود کمک داور ویدیویی برطرف شود و لیگ برتر همچنان با کیفیتی که گفته شد پیش برود، لیگ برتر ایران در سال‌های آینده حرف‌های بیشتری برای گفتن در آسیا خواهد داشت.

انتهای پیام