[ad_1]
هرکس که مشخص شود سگی دارد که «خطرناک و مهارناپذیر است»، ممکن است با مجازات جریمه ناحدود یا حبس تا شش ماه، یا هر دو مورد مواجه شود. با توجه به اینکه صاحبان بیشتر سگها آنها را به دقت آموزش میدهند و این حیوانات هنگام پیادهروی بیرون از خانه کاملا به برخورد با دیگران عادت دارند، خوشبختانه چنین حملههایی نسبتا نادر است.
اما حتی خوشبرخوردترین حیوانات خانگی هم چنانچه احساس خطر کنند یا مجبور به دفاع از قلمرو خود شوند، ممکن است رفتار خصمانه بروز دهند. خیریه دامپزشکی «داروخانه عمومی برای حیوانات بیمار» (PDSA) میگوید: «سگی که آداب اجتماعی را به خوبی فراگرفته باشد، معمولا فعالانه به سایر سگها حالت تهاجمی ندارد و سگها به دنبال این نیستند که کسی را گیر بیاورند و به او حمله کنند. اما هر سگی اگر بترسد و حس کند راه دیگری برای خروج از آن موقعیت ندارد، ممکن است حالت تهاجمی پیدا کند.»
«علت این امر ممکن است وجود خطری در لحظه حاضر باشد، یا حتی تجربهای قبلی که آزارشان داده باشد.»
این موسسه نیکوکاری میگوید سگ به ندرت بدون نوعی اخطار حمله میکند و معمولا افزایش حس تهاجمیاش را با غریدن، غرغر کردن، پنجه به زمین کشیدن، دندان نشان دادن و جهیدن خود نشان میدهد؛ هرچند، احتمالا هرگونه احساس اضطراب احتمالیاش، بسیار پیشتر از نشان دادن رفتارهای پیشگفته کاملا آشکار میشود.
نشانههای ناراحتی سگ شامل لیسیدن لبها، خواباندن گوشها روی سر، خمیازه کشیدن، نشان دادن سفیدی چشمها، رو برگرداندن، سعی در دور شدن از سایر سگها یا چمباتمه زدن یا راه رفتن به حالت خزیدن روی زمین است. اگر هریک از این رفتارها را دیدید، بهترین کار این است که حیوان خود را دور کنید و به او فرصت بدهید تا خود را دوباره پیدا و جمعوجور کند.
مشکل گاز گرفتن سگ
سگها به خاطر عللی گاز میگیرند که میتواند به مسائل غریزهای و یا رهبر بودن مرتبط باشد. تولهها، سگهای دیگر و یا مردم را گاز میگیرند به این منظور که آنها در حال کشف کردن محیط پیرامون و یادگیری جایگاهشان در تیم خود هستند. صاحبان تولهها باید به تولهها بیاموزند که گاز گرفتن رفتار موجه و قابل قبولی نیست.
اما جدا از رفتار تولهها انگیزه گاز گرفتن، معمولا در سگها عبارتند از:
- ترس و دفاع از خود
- حفاظت از اموال و یا محوطه خود
- درد و یا بیماری
- اعلان و یا تاکید بر سلطه و نفوذ خود
- غریزه شکار کردن
گرچه مردم فکر میکنند که بعضی نژادها خطرناک هستند. اما من باور دارم که قانون مخصوص نژاد، پاسخ ما نیست. صاحبان سگ و پرورش دهندگان تنها کسانی هستند که میتوانند کمک کنند تمایل به گاز گرفتن از طریق آموزش و اجتماعی کردن و تمرین در پرورش در تمامی نژادها درست بشود.
مشکل پرخاش و حمله در سگ
پرخاش یا حمله سگها با زوزه کشیدن، نشان دادن دندانها و گاز گرفتن همراه است. دانستن این مسئله بسیار مهم است که ما بدانیم هر سگی قابلیت پرخاشگری و پرخاشگر شدن را داراست، صرفنظر از نژاد و یا تاریخچهاش. اما سگهایی با خشونت و دارای تاریخچهی تعدی و یا آن نژادهایی که گرایش بیشتری به پرخاشگری دارند، بیشتر رفتار خشونت باری از خود به مردم و یا دیگر سگها نشان میدهند. دلیلی که سگ به خشونت روی میآورد معمولا با دلیلی که سگ به گاز گرفتن روی میآورد یکیست. اما بهرحال پرخاش و حمله مشکل بزرگتر و جدی تری به حساب میآید. اگر سگ شما حالت تهاجمی نمایشی دارد اول با یک دامپژشک مشورت کنید، زیرا این مشکل میتواند ناشی از یک مشکل سلامتی باشد. وسپس از یک مربی با تجربه در امور تربیت سگ کمک بخواهید. در کل برای امن نگه داشتن بقیه افراد از سگهای پرخاشگر باید اقدامات جدی صورت بگیرد.
مشکل واق واق و پارس کردن سگ
اکثر سگها یا واق واق میکنند، یا زوزه میکشند و یا ناله میکنند. واق واق کردن بیش از اندازه یک مشکل رفتاری محسوب میگردد. قبل از اینکه بخواهید واق واق کردن سگ خود را محدود کنید اول دلیل واق واق کردن سگ خود را دریابید.
بیشتر علل واق واق کردن عبارتند از:
- هشدار یا اعلام خطر کردن
- بازیگوشی یا هیجان زده بودن
- برای جلب توجه
- اضطراب
- کسلی یا خستگی
- جواب دادن به سگهای دیگر
شما باید بیاموزید که واق واق بیش از حد سگ خود را کنترل کنید. استوار و صبور باشید. و همینطور فرمانهای ساکت و واق کردن را به سگ خود آموزش دهید و به جزئیاتی که ممکن است برای مدت طولانی ادامه داشته باشند، توجه کنید.
مشکل اضطراب در سگها
اضطراب ناشی از جدا شدن یکی از مورد بحثترین مشکلات رفتاری در سگهاست. ظهور برخی رفتارها نظیر صدا در آوردن، جویدن، دفع نامناسب ادرار و مدفوع و انواع دیگر خرابی، وقتی رخ میدهد که سگ از صاحب خود جدا شده است. البته تمامی این رفتارها ناشی از اضطراب هنگام جدایی نیست.
نشانههای واقعی اضطراب هنگام جدایی عبارتند از:
- وقتی که صاحب سگ برای رفتن آماده میشود، سگ دچار اضطراب میشود.
- رفتارهای نا مناسب تقریبا بعد از ۱۵ یا ۴۵ دقیقه بعد از رفتن صاحب سگ اتفاق میافتد.
- سگ با ثابت ماندن در اطراف صاحب خود سعی در تعقیب وی میکند.
- سگ سعی میکند که هر کجا که شد صاحب خودش را لمس کند.
- حل کردن اضطراب هنگام جدایی نیاز به تمرین و آموزش زیاد، اصلاح رفتار و استحقاق ورزش کردن دارد.
- استفاده از دارو هم در حالتهای حاد پیشنهاد میشود اما این باید آخرین راه برای امتحان باشد.
مشکل جویدن اشیا در سگها
جویدن در تمامی سگها یک عمل طبیعی به حساب میآید. اما یک راه پیشگیری از آن این است که سگ خود را در محلی ببندید. بهرحال اگر سگ شما باعث به وجود آوردن خرابی شده، جویدن میتواند به سرعت تبدیل به یک مشکل رفتاری بزرگ شود.
بیشترین علل جویدن عبارتند از:
- دندانهای شیری تولهها
- کسلی یا انرژی زیاد
- اضطراب
- کنجکاوی (به خصوص در تولهها)
شما میتوانید سگ خود را تشویق به جویدن کنید، مشروط براینکه اسباب بازیهای جویدنی در اختیارش باشند. وسایل شخصی خود را از دسترس سگ دور نگاه دارید. وقتی که در منزل نیستید، میتوانید سگ خود را در محلی در منزل ببندید و یا در یک مکانی خاص وی را نگه دارید تا میزان خرابی کمتری به بار بیاید.
اگر سگ شما مشغول به جویدن شی نادرستی بود، به سرعت با یک صدای بلند و همراه با عتاب اصلاحش کنید. بعد، آن شئ نادرست را با یک اسباب بازی تعویض کنید. یکی از کارهای بسیار مهمی که شما میتوانید انجام دهید این است که مطمئن شوید سگ شما به اندازه کافی ورزش خواهد کرد.
مشکلا ناخن کشیدن سگ روی زمین
اکثر سگها اگر فرصت این عمل را بدست بیاورند، دست به عمل کندن خواهند زد. که این بخشی از غریزه آنها محسوب میشود. بعضی از نژادها، مثل تریرها بیشتر متمایل به کندن هستند که این به تاریخچه شکارچی بودنشان برمیگردد.
بیشترین علت ناخن کشیدن سگ روی زمین عبارتند از:
- کسلی یا انرژی زیاد
- اضطراب یا ترس
- غریزهی شکار
- دنبال آسایش یا آرامش بودن (مثل خانه درست کردن یا خنک کردن خود)
- به منظور پنهان کردن اشیاء (مثل استخوان یا اسباب بازی)
- برای فرار یا بدست آوردن دسترسی بیشتر
اگر سگ شما در حیاط شما دست به عمل کندن بزند، این عمل میتواند خیلی شما را نا امید کند. تلاش کنید علت اصلی کندن سگ خود را بفهمید و بعد محدودش کنید، و بعد روی حل کردن دلیل بروز این مشکل متمرکز شوید. وقت بیشتری را با سگ خود سپری کنید و در عین حال ورزش بیشتری را هم برایش در نظر بگیرید. اگر کندن اجتناب ناپذیر بود، یک محوطه جداگانه برای سگ در نظر بگیرید که بتواند یاد بگیرد کندن در آن محل بخصوص مانعی ندارد، مثل یک جعبه شنی. ..
مشکل گدایی کردن غذا در سگها
گدایی کردن یکی از عادات بد در سگها به حساب میآید که متاسفانه برخی از صاحبان سگ این عادت را تحسین میکنند. این رفتار میتواند مشکلات گوارشی و یا چاقی را برای سگ به همراه داشته باشد.
سگها گدایی میکنند برای اینکه آنها غذا را دوست دارند، اما ایستادن کنار میز برای سگ مناسب نیست، مقاومت کردن در برابر آن نگاه مظلوم سخت است، اما همین که بگوییم “فقط همین یکبار” یک مشکل رفتاری بزرگ را درست کرده ایم.
وقتی به سگ خود یاد بدهید که گدایی کردن مجاز است، اساسا موقعیت خود را به عنوان یک رهبر و قوانین خود را به مخاطره میاندازید. قبل از اینکه مشغول غذا خوردن بشوید به سگ خودتان فرمان بدهید که در سر جایش باقی بماند. ترجیحا جایی باشد که نتواند به شما خیره بشود. اگر لازم بود سگ خود را به اتاق دیگری منتقل کنید. اگر سگ شما درست رفتار کرد بعد از اینکه شما و اعضای خانوادهتان غذای خود را میل کردید؛ یک جایزه غذایی ویژه به سگ بدهید.
مشکل بالا پریدن سگ
تولهها برای دستیابی و سلام کردن به مادر خود به بالا میپرند. اما بعدا ممکن است، برای سلام کردن به دیگران هم به بالا بپرنند. سگها برای نشان تسلط خود بر افراد هم ممکن است بر روی آنها بپرند. سگی که بر روی افراد میپرد حتی میتواند مزاحم و خطرناک هم بشود.
راههای مختلفی برای بازداشتن سگها از بالا پریدن وجود دارد اما تمامی آنها به موفقیت ختم نمی شوند. بلند کردن یک زانو، گرفتن یک پنجه یا سگ را مجبور به رفتن کردن ممکن است که برای بعضیها جواب بدهد، اما برای اکثر سگها این حرکات پیغام غلطی را به آنها میرساند. بالا پریدن عملی ست که سگها بیشتر برای جلب توجه انجام میدهند. بهترین راهکار این است که وقتی سگ به روی شما پرید بدون هیچ تماسی به راحتی روی خودتان را برگردانید و سگ خود را نادیده بگیرید.
به چشمهای سگ خود نگاه نکنید، صحبت نکنید و سگ خود را هم لمس نکنید. در هنگام بالا پریدن سگ مشغول کار خود بشوید. وقتی سگ شما آرام شد و در سر جای خودش ماند سپس میتوانید به آرامی به او یک جایزه بدهید. اما کاری که سگ شما انجام میدهد، هیچ وقت نباید شما را وادار به جایزه دادن به وی بکند (در این زمان سگ دارد به شما فرمان میدهد).
دفع و دستشویی نابجای سگ
دفع ادرار و یا مدفوع نامناسب یکی از ناامید کنندهترین مشکلات رفتاری در سگهاست. سگ شما میتواند به قسمتهایی از خانهی شما آسیب بزند و این مسئله میتواند سگ شما را در مکانهای عمومی و یا در خانه دیگران ناخوشایند جلوه بدهد. بسیار مهم است که شما اول با یک دامپزشک راجع به این مشکل رفتاری صحبت کنید تا مطمئن شوید که سگ شما مشکل سلامتی ندارد. سپس اگر مشکل سلامتی مشاهده نشد، سعی کنید دلیل انجام این کار را محدود کنید که میتواند ناشی از این مسائل باشد:
- مطیع بودن یا داشتن هیجان در دفع ادرار
- نشانه گذاری
- اضطراب
- برای جلب توجه
- فقدان فضای مناسب
دفعهای نا مناسب در تولهها امری اجتناب ناپذیر است، بخصوص در سنین کمتر از ۱۲ هفتگی. اما سگهای بالغ داستان دیگری دارند. بعضی رفتارها به اصلاح جدی نیاز دارند تا آنها را از عادتهای بد خود رهایی بدهند. و اینکه شما هم همینطور باید احساس آنها را نسبت به خودشان تغییر بدهید.
دنبال کردن یک سگ مایل است که به راحتی و بر اساس حس غریزه اشیایی را که تکان میخورد، تعقیب کند. بعضی از سگها، بعضی از حیوانات، ماشینها و مردم را دنبال میکنند. تمام اینها میتواند خرابیهای خطرناکی را به حاصل بیاورند.
اگر شما از بازداشتن سگ خود در تعقیب کردن ناتوانید میتوانید برای جلوگیری از بوجود آمدن خرابی راههای زیر را امتحان کنید:
- قلاده و بند سگ را تمام وقت به صورت متصل نگهدارید (به غیر از مواقعی که در خانه هستید)
- به سگ خود بیاموزید که وقتی صدایش کردید به سمت شما بیاید.
- یک سوت و یا عروسک سوتی در دست داشته باشید تا بتوانید با آن توجه سگ خود را جلب کنید.
- محتاط باشید و مراقب کششهای سریع و دفعی سگ باشید.
معرفی بهترین نژادهای سگ آپارتمانی
- سگ اسکیمو آمریکایی
- نژاد بیچون فریز
- بیور تریر
- پامرانین
- شیتزو
سخن پایانی
همچنین، پیش از «نزدیک شدن» حیوانات به یکدیگر، باید از صاحب حیوانی که با آن روبهرو میشویم، بپرسیم که این کار اشکالی دارد یا نه، زیرا طرف مقابل ممکن است به دلیلی از مواجهه بد حیوانات با یکدیگر واهمه داشته باشد. حتی اگر هم توافق داریم که اوضاع احتمالا همچنان دوستانه باقی میماند، توجه داشتن دو طرف به زبان بدن سگها خیلی مهم است تا تغییری ناگهانی در رفتار هر یک، از چشم دور نماند.
اگر با سگ خود بیرون رفتهایم و سگ دیگری نشانههای تهاجمی بروز داد، باید سگ خود را «آرام، اما سریع» دور کنیم و نگذاریم خیلی به آن سگ نزدیک شود و حالت مطلوب آن است که مانعی مثل دروازه، نرده یا خودرو بینشان وجود داشته باشد تا روشن شود که قصد نزدیک شدن یا تجاوز به محدوده آن سگ نداریم.
اگر سگتان مورد حمله قرار گرفت، نخست نباید هراس به خود راه دهید و نباید خودتان سگها را از هم جدا کنید، چون ممکن است دچار آسیب جدی شوید. البته چنین اجتنابی دشوار است و صاحب سگ احتمالا طبق غریزه تمایل دارد دخالت کند و از دوست خود محافظت کند.
به جای دخالت باید کناری بایستید و سعی کنید با سروصدا یا دست زدن، حواس مهاجم را پرت کنید (با این امیدوار که صاحب آن سگ هم بکوشد او را آرام کند) و سگ خود را به کنار کشیدن و دور شدن تشویق کنید.
باید شماره تلفن صاحب آن سگ دیگر را بگیرید و بهتر است از سگش عکس بگیرید (و مشخصات شاهدان احتمالی) و بپرسید که آیا حیوان خانگیاش تحت پوشش بیمه است یا نه تا برای هر درمان دامپزشکی مورد نیاز استفاده شود.
در نهایت باید سگ خود را حتی اگر به نظر نمیرسد آسیب جدی دیده باشد، برای معاینه نزد دامپزشک ببریم تا آسودهخاطر شویم. اگر حملهکننده سگ خودتان باشد نیز اغلب توصیههای فوق صادق است: باید هر چه زودتر و بدون به خطر انداختن خود یا بدتر کردن اوضاع، دوباره به سگ قلاده بزنید تا تحت کنترل قرار گیرد. اگر سگتان مدام حالت تهاجمی دارد، میتوانید هنگام پیادهروی به دهانش پوزبند بزنید و دورههای آموزش تخصصی بگذرانید.
اگر سگ مهاجمی خودتان را گاز گرفت، حتی اگر به نظر میرسد که گاز گرفتن پوست را پاره نکرده است، نخست باید زخم را ۱۰ دقیقه زیر آب سر گرفت تا کاملا تمیز شود و هر چه سریعتر به پزشک متخصص مراجعه کرد. بعد باید حادثه را گزارش دهید تا مسئولان برای کسب اطمینان از رخ ندادن دوباره چنین حوادثی اقدامات لازم را انجام دهند.