به راکتم می‌گفتم جان مادرت تکان بخور!

مرتضی نوذرپور در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: زمانی که ما در رشته پارابدمینتون فعالیت‌مان را آغاز کردیم، افت وحشتناکی در این رشته ایجاد شده بود که با تلاش‌های آقای دهنوی رییس هیات بدمینتون توانستیم مهد بدمینتون ایران را به نوعی زنده کنیم، اما در حال حاضر مشکل من به عنوان یک ملی‌پوش با اداره‌کل ورزش  و جوانان خوزستان است. من از دی‌ماه سال ۱۴۰۰ تاکنون درخواستی به مدیرکل ورزش و  جوانان خوزستان مبنی بر کمک مالی برای خرید تجهیزات داشته‌ام که آقای بنی‌تمیم موافقت کرده‌اند اما همکاران وی هنوز با دستور مدیرکل ورزش موافقت نکرده‌اند و این قضیه دکتر و منشی است که منشی‌ها سخت‌گیرتر از دکترها هستند.

وی ادامه داد: در آن مقطع مدیرکل ورزش خوزستان با پرداخت مبلغ ۱۵ میلیون تومان به من موافقت کرد اما از آن زمان تاکنون دائماً پیگیر هستم که در ابتدا همکاران آقای بنی‌تمیم از عدم تأمین اعتبار بودجه صحبت می‌کردند و در جدیدترین پیگیری‌هایم عنوان می‌کنند باید نامه موافقت وجه واریزی صادر شود و این بهانه جدید آن‌ها است. من نمی‌دانم باید چکار کنم که در این شرایط صدایم به گوش مسئولان برسد. زمانی که من درخواست پاداش ۱۵ میلیون تومانی  را داشتم و کارشناس ورزشی اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان طبق دستور آقای بنی‌تمیم، درخواست من را تأیید کرد، دلار ۲۷ هزار و ۵۰۰ تومان بود و حالا بروید و قیمت دلار را ببینید، من واقعاً سرگردان هستم.

این ملی‌پوش پارابدمینتوان خاطرنشان کرد: واقعاً در این مدت همکاران آقای بنی‌تمیم با بهانه‌های مختلف و اعلام عدم بودجه من را بازی دادند و جالب است همین امسال ۲۰ میلیون تومان پاداش قهرمانی در همین رشته‌ای که من فعالیت دارم به یکی از هم‌تیمی‌های من پرداخت شد ولی بیش از ۱۴ ماه است که به من اعلام می‌کنند بودجه نیست.

وی عنوان کرد: من معتقدم پرداخت این پاداش حق من است. تجهیزات رشته بدمینتون واقعاً گران است و من با ورزشکارانی رقابت می‌دهم که راکت آن‌ها حدود ۱۲ میلیون تومان قیمت دارد و راکت من ۵۰۰ هزار تومان است. در رقابت با این ورزشکار، راکتش با او حرف می‌زد و من باید پشت راکتم زور می‌‎زدم و در قهرمانی کشور سال گذشته هم‌تیمی‌هایم خبر دارند که به خاطر نامناسب بودن راکتم چقدر از ناحیه کتف دچار آسیب شدم. در همین مسابقات حریفم به راکتش می‌گفت چطور ضربه بزند و من به راکتم می‌گفتم جان مادرت فقط تکان بخور تا توپ به حرکت دربیاید. من در یک شرایط نابرابر به خاطر داشتن چنین تجهیزاتی رقابت می‌دهم و امیدوارم طبق وعده مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان آن پاداش من اهدا شود.

نوذرپور بیان کرد: چرا وقتی با درخواست من موافقت شده است من را این‌قدر بازی می‌دهند. من به خاطر نداشتن تجهیزات لازم مسابقات پاراآسیایی دبی را از دست دادم و حداقل به من بگویند چرا در حالی که مدیرکل درخواست پرداخت پاداش را داده است با درخواست وی موافقت نمی‌کنند! با این روند حضور در تیم ملی را از دست می‌دهم. من جزو کوتاه قامتان هستم و این‌قدر از بی‌توجهی به خودم به خاطر موافقت نکردن با درخواستم ناراحت هستم که چند روز پیش وقتی پیگیر نامه‌ام در اداره‌کل ورزش استان بودم به مسئولان این اداره‌کل گفتم اگر من ورزشکار سالمی بودم و چنین شرایطی را نداشتم حتماً پاداشم را می‌دادید. در هر پای من ۱۲ پلاتین قرار دارد و من با چنین شرایطی ورزش می‌کنم. آن وقت برای دادن پاداش به من امروز و فردا می‌شود. می‌گویند گرفتن امضای مدیرکل سخت‌ترین امضا است اما برای من راحت‌ترین امضا گرفتن امضای آقای بنی‌تمیم بود و برای من سخت‌ترین امضا زمانی بود که نامه‌ام به دست همکاران وی رسید. در این یک سال و سه ماه کفش آهنی به پا کردم و متأسفانه هنوز به نتیجه نرسیدم.

وی خاطرنشان کرد: نکته حائز اهمیت در این است که از تیم ملی ۱۰ نفره پارا بدمینتون ایران، خوزستان دارای ۴ ملی‌پوش است ولی در اهواز سالن تمرین نداریم. بدبختی ما از زمانی شروع شد که پارابدمینتون از هیات جانبازان و معلولان جدا شد. البته هیات بدمینتون هم تلاش‌های خود را داشته است اما زمانی که سالن‌های ورزشی را به بخش خصوصی دادند مشکلات ما شروع شد و سالن‌مان را از دست دادیم. اکنون من در پارک تمرین می‌کنم. خیلی زشت است که مهد بدمینتوان ایران باشی اما تجهیزات و سالن نداشته باشی.

انتهای پیام